Rozdział IV „Czy ja Cię znam?“

Przejrzałam tablicę ogłoszeń od góry do dołu - Gdzieś to musi być. 2d, 2d, 2D!!!, mam - Zajęcia miałam w sali 202, matematyka. Znośny przedmiot. Tylko tutaj nastał kolejny problem. - Gdzie to kuźwa jest - Tak, wiem. Nie wypada takiej „uroczej“ i „ślicznej“ dziewczynce przeklinać, ale taka ma natura. Po przeszukaniu przynajmniej połowy szkoły wpadłam na Kastiela. Wątpię, żeby mógł/chciał mi pomóc, ale warto spróbować.

-Kastiel, pomożesz mi?

-A co? Znów problemy z blond gnojkiem-uśmiechnął się

-Nie, po prostu nie mogę znaleść klasy-odpowiedziałam ze smutkiem w oczach.

-Ach, jaka sala-Odniosłam wrażenie, że nie będę jego „koleżanką roku“.

-202.

-Witam w progach 2d- uśmiechnął się. Nie znałam go takiego „lekko“ miłego. To najlepsze określenie.

-Ty też do niej chodzisz??

-Brawo sherlocku

-Dzięki za pomoc-uśmiechnęłam się

-Nie ma za co, ale nie przychodź do mnie po prace domowe-oboje się zaśmialiśmy

Do klasy dotarliśmy o 9:10. Nigdy bym nie przypuszczała, że ta szkoła jest taka wielka! Nauczyciel patrzył na nas (głównie na mnie) z pod byka.

-Gdzie to się było panie Harvey?

-Pomagałem koleżance trafić w nasze skromne progi-uśmiechnął się szyderczo. To chyba jego stała mina.

-Pan i pomoc?! Nie wierzę. A panienka to kto??

-June-powiedziałam z niechęcią w głosie

-June kto?-kolejny facet chce wiedzieć jak się nazywam. Będzie przecież miał w dzienniku. Zaczyna się ciekawie-June Tigers

-Gratuluje, nauczyła się pani przedstawiać.

Zabić, czy nie zabić? O to jest pytanie. - Dziękuję za tę pouczającą lekcję, zapamiętam- powiedziałam z sarkazmem. Nie dam się sobą pomiatać!

- minus 20 na dzień dobry. Proszę usiąść z panną Nelson.

Nie wierzę! To był chyba jakiś sen!! Moja najlepsza przyjaciółka z okresu drugiej przeprowadzki. Tutaj. Ze mną w jednej klasie! Pora odnowić znajomość. Usiadłam z nią i się przywitałam

-Cześć-powiedziałam nie kryjąc szczęścia

Hej-odpowiedziała bez nuty szczęścia w głosie. Iris zawsze była uśmiechnięta, a teraz ani kropli szczęścia.

-Nie cieszysz się na mój widok-dodałam z wyrzutem

-To Ty mi nie odpisywałaś. Pisałam chyba z 700 sms’ów dziennie i na żadnego nie odpisałaś-lekko się uniosła, ale tak, aby nauczyciel nie zobaczył.

-Wiesz jaki jest mój brat. Zniszczył mi telefon i kupił nową kartę. Nie pozwolił z nikim się skontaktować dla „naszego“ dobra- posmutniałam, ale gdy powiedziałam wreszcie komuś prawdę ulżyło mi - Co wyprowadzka zmieniałam numer.

-Ile ich było?-chyba zrozumiała jaką mam sytuacje w domu

-nie wiem. Po 17 przestałam liczyć

-To chore

-Wiem- i razem uśmiechnęliśmy się jak za starych dobrych lat.

***

Wreszcie. Upragniona przerwa. Postanowiłam nie spuszczać z oczu Kastiela i Iris. Oni byli moim jedynym źródłem zaczepienia i odpowiedzią na pytanie: Gdzie mam teraz lekcje?. Nagle poczułam pilną potrzebę i pobiegłam do Iris.

-Iris…-zaczęłam niepewnie-Wiesz może gdzie tu jest WC?

-Oj zgubo jedna-zaśmiała się-zaprowadzę Cię

Zadałam jej pytające spojrzenie

-Kastiel mi powiedział-znowu się uśmiechała, jak za starych dobrych lat

Po załatwieniu swojej „sprawy” w szkolnym kiblu wracaliśmy pod klasę. Kochana biologia.

Niestety, chyba mam dzisiaj pecha z tą szkołą, bo jakieś trzy zołzy się do mnie przyczepiły. Na Iris nawet nie zwracały uwagi.

-Dobra nowa. Powiem Ci krótko reguły, albo kasa, albo obita morda. Wybieraj!

W oddali zauważyłam mojego brata bacznie przyglądającemu się danej sytuacji.

-Głucha, czy co?! DAWAJ KASĘ!

-Nie.-powiedziałam to nad wyraz spokojnie, co ją trochę zdziwiło. Niektórzy z (już sporego) tłumku gapiów chciało wkroczyć do akcji, ale Kev skutecznie ich powstrzymywał

-Chcesz chodzić z darmowym cieniem do powiek?

-Uważaj co mówisz, bo możesz mówić o sobie!-wycedziłam przez zęby

-Ona nie żartuje-Odezwał się nagle Kev, który był już lekko rozbawiony całą tą sytuacją.

-Dziewczyny! NA NIĄ!

Chyba dilowanie Keva ma swoje plusy. W tym przypadku umiejętność skopania komuś dupska. Azjatka oberwała brzuch, pani małpo-jędza (brunetka z wyrazem twarzy jędzy) w bark, a blond peruka w nos z prawego sierpowego, aż odrzuciło ją do tyłu. Jestem groźna dla otoczenia. Trzeba to przyznać. Trio uciekło w stronę wyjścia ze szkoły i tyle je widziałam. Ich płacz był tłumiony przez oklaski „widzów”, póki nie przyszła nauczycielka biologii.

***

Mieliśmy wyjątkowo łączoną lekcję i miałam ją z 3e, czyli w pakiecie z moim kochanym braciszkiem. Kroiliśmy żaby, znaczy się wszyscy kroili oprócz mnie. Za bardzo kocham zwierzęta. Nie umiem ich krzywdzić, nawet jeśli są martwe. Nie rozumiem też jak ludzie mogą umierać, a zwierzęta zdychać. Gdyby tak powiedzieć o ludziach na pewno by się zbulwersowali. Dla mnie nie ma podziału. Wszyscy jesteśmy zwierzętami, czy im się to podoba, czy nie i wszyscy umieramy. Z rozmyślań wyciągnął mnie skalpel, który zmaterializował się przed moimi oczami.

-Pomóc Ci??-pytał z lekka już podirytowany Kastiel.

-Wybacz odpłynęłam.

-Widzę. To Ci pomóc, czy nie?

Kastiel i pomoc? Może znam go tylko dzień ale wiem mniej więcej czego się po nim spodziewać. To nie jest typ: „…Daj Ci pomogę….” „…Nie dźwigaj tego, ja to zaniosę…”. Chyba faktycznie ten dzień jest jakiś dziwny.

-W czym?

-W pokrojeniu tego gada-uśmiechnął się

-Jak chcesz to ją pokrój, bo ja ją nie tknę palcem.-zbulwersowałam się

-A co, boisz się?-I znowu ten szyderczy uśmiech.

-Nie, ale nie lubię zwierzętom robić krzywdy, nieważne, czy są martwe, czy żywe.

-Przecież ona nic nie czuje-Moje mordercze spojrzenie-No dobra, już nic ni mówię.

-Zwierzęta są lepsze od niektórych ludzi!-wrzasnełam, dobrze, że nauczycielka nie dała mi kolejnych punktów do zachowania, tylko popatrzyła się na mnie i wróciła do książki

-lubisz zwierzęta??-zdziwił się

Uwielbiam-odpowiedziałam z dziecięcą radością

-A jakie najbardziej??

Przesłuchania ciąg dalszy??

-Wszystkie

-A psy?

-A masz? Jak się wabi? Jaka rasa?

-Jakie przesłuchanie-uśmiechnął się-Mam, Demon, owczarek francuski.

-A będę mogła się z nim kiedyś pobawić???

Jak zdasz z biologii, bo jak narazie nie widzę dla Ciebie przyszłości-zaśmialiśmy się.

-o cholera. Zapomniałam.

-Ciszej, bo jak Cię nauczycielka usłyszy do zgarniesz kolejne punkty na dzień dobry. Czego zapomniałaś?

-muszę znaleźć jakiś sklep meblowy.

-jaki styl?

-heavy metal.

-róg gordons i heatly street- dodał z słodkim jak na mój gust uśmiechem

-Znowu mi pomagasz -uśmiechnęłam się, ale tak naprawdę lekko pohamowałam moją duuużą wewnętrzną radość.

P.s.Jeśli będzie się wam wydawać, że za bardzo naciągane: piszcie. ;)